Luluhur Ki Sunda miharep sangkan ieu nagara TATA TINGTRIM, GEMAH RIPAH, RÉPÉH RAPIH, LOH JINAWI dina papayung PANJI PAYUNG AGUNG SUNDA GALUH PAKWAN PAJAJARAN – SUNDA NUSWANTARA, kalawan palasipah: SILIH ASIH, SILIH ASUH, SILIH ASAH, SILIH WANGI, demi kaciptana nagari nu adil makmur, aman santosa, damey sejahtera di BUMI PERTIWI, salametkeun bumi ieu tina kaancuran, kaayaan geus genting, pék sing jadi PAMINGPIN anu AMANAH jeung RAHMAT’TAN LIL ALAMIN, Rahmat keur alam manusa, alam sasatoan, alam tutuwuhan, alam jin, jeung Rahmat keur kumna alam jagad raya ieu.

Kembang Malati geus ngabeukahan, paré mah lain gé eurih, pacul patani buahna kajayaan, kabéhanana ngan siloka wungkul, prak geura jadi abdi nagari nu sajati anu nangtayungan balaréa, luhur budi parangi, yeuh para nonoman geura tancebkeun masing jero Sumpah Jangji Bhakti ka Ibu Pertiwi.

Dua taun ka tukang, kuring wawuh hiji awéwé tengah tuwuh. Manéhna boga kasakit nu méhméhan nelasan pati. Sabeulah awakna lumpuh. Teu wawuh kana sabeulahna deui. Ku kituna inyana geus pamohalan baranggawé sabihara sabihari. Nunggeulis sapopoéna téh, tuna-waca, haré-haré ka sabudeureunana, sakabéh hirupna geus dipasrahkeun ka Mantenna. Inyana percaya ka Mantenna. Ceuk inyana mah pamohalan bisa cageur, ngan kukituna keur saréréa matak jadi catur. Pikeun sakabéhna téh keur inyana mah jadi ageman yén Gusti nu mahakawasa, Pangéran murbéhing alam mikacinta inyana kitu ayana.